Εντερική Δυσβίωση

Ο αφανής εχθρός που είναι μέσα μας.

Με μια επιφανειακή προσέγγιση του προβλήματος, ο αναφερόμενος τίτλος θα μπορούσε να φαίνεται απλός σε σύγκριση με τη σοβαρότητα του θέματος. Αυτό είναι ψευδές, γιατί είμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο που την τελευταία δεκαετία, παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις απειλώντας σοβαρά τη φυσική και ψυχική υγεία ολόκληρου του παγκόσμιου πληθυσμού.

Τα προαναφερόμενα επαληθεύονται και επιβεβαιώνονται στις μέρες μας, καθώς λιγότερο αποτελεσματικές θεραπείες, που προσπαθούν να επιλύσουν το σύμπτωμα και όχι την αιτία, περιλαμβάνουν απερίσκεπτη κατάχρηση φαρμάκων όπως αντιβιοτικά, κορτικοστεροειδή, αντικαταθλιπτικά, γαστρικά αντιεκκριτικά, υποβοηθώντας με αυτόν τον τρόπο την αυξανόμενη ανάπτυξη ανθεκτικών βακτηριακών ειδών. Επιπρόσθετα συμβάλλουν και στην ανάπτυξη μολυσματικών παραγόντων (μύκητες) που ευθύνονται για τη γέννηση ειδικών παθολογιών.

Η ομάδα αυτή των μολυσματικών παραγόντων τείνει να γίνει, πραγματικά, η μάστιγα του ανθρώπινου γένους, εξαιτίας της ύπουλης παρουσίας τους στον οργανισμό μας, σαν σαπρόφυτα, που όμως τους μετατρέπει σε ισχυρούς παθογόνους εισβολείς, από τη στιγμή που οι δικές μας οργανικές άμυνες μειώνονται λόγω ποικίλων αιτιών.

Σήμερα είναι γνωστό ότι οι παθολογίες που οφείλονται, π.χ. στην Candida, είναι σε συνεχόμενη αύξηση και αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο μεταβολισμός των ενζύμων παράγει μια σειρά από τοξικές ουσίες. Τοξικές ουσίες που αλληλεπιδρώντας με τον οργανισμό μας καθορίζουν την επικινδυνότητα χαρακτηριστικών νόσων, που ακόμα και σήμερα αποκαλούνται με τους πιο κοινούς όρους: τροφική δυσανεξία, αλλεργία, ατοπική δερματίτιδα, σμηγματορροϊκό έκζεμα, δερματίτιδα εξ επαφής, ψωρίαση, γαλακτική κρούστα, ερύθημα από την πάνα, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, σπαστική κολίτιδα, ίλιγγος, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, ανωμαλίες του κύκλου, δυσμηνόρροια. Νόσοι που ξεκινούν από προβλήματα στο συναίσθημα, όπως κατάθλιψη, άγχος, κρίσεις πανικού, αγωνία, εσωτερικό τρέμουλο, αίσθημα παλμών, ευκολία στο κλάμα, διανοητική σύγχυση, ανικανότητα στην οργάνωση της εργασίας, κλπ.

Σε όλα αυτά προστίθεται σήμερα, που είναι και το πιο σημαντικό, ο αυξανόμενος αριθμός αυτοάνοσων νοσημάτων (ρευματικά, αρθρίτιδα, νόσος του Chron, ορθοκολιτιδικό έλκος, αυτοάνοσος θυροειδής) , τα οποία ως πρωταρχική αιτία έχουν την εντερική δυσβίωση.

Σε αρκετές ενδιαφέρουσες μελέτες παρατηρήθηκε ότι οι προσβεβλημένοι ασθενείς από παθολογίες όπως, π.χ η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο αυτισμός, κλπ. έχουν θετικά αποτελέσματα μετά από ρύθμιση της εντερικής δυσβίωσης. Ο αμερικανικός σύλλογος με την έρευνα στην ενδομητρίωση (A.A.E.R.), επιβεβαίωσε τον υπάρχοντα δεσμό ανάμεσα σε αυτήν την παθολογία και την Candida.

Γύρω στο 2000 π.Χ. διαβάζανε στα ιερά κείμενα της κινέζικης ιστορίας ότι το αληθινό «ενεργειακό καμίνι» του οργανισμού μας είναι το λεπτό έντερο, ο Alfred Nissle το 1916 υποστήριζε ότι «η εντερική χλωρίδα που λειτουργεί φυσιολογικά είναι ένα σημαντικό σύμπτωμα ενός υγιούς οργανισμού». Αυτή η δήλωση γεννήθηκε όταν ο Alfred Nissle παρατήρησε ότι κάποιοι στρατιώτες παρουσίαζαν ένα κολοβακτηρίδιο, το οποίο συμβίωνε με τον οργανισμό του εντέρου, ενώ δεν ήταν προσβεβλημένοι από δυσεντερία και από άλλες εντερικές παθήσεις. Αυτό το κολοβακτηρίδιο είχε την ιδιότητα, εκτός των άλλων, να απομακρύνει τα βακτήρια του τύφου. Αργότερα, κατά την διάρκεια της διαδικασίας του ως βακτηριολόγος του πανεπιστημίου του Friburgo, ο Nissle βρήκε μια αιτιολογική σχέση ανάμεσα στην κατάσταση της εντερικής βακτηριακής χλωρίδας και πολυάριθμων χρόνιων ασθενειών. Αναγνωρίζει, λοιπόν, ήδη το ρόλο των κολοβακτηρίων ως ευρέως υψηλούς ανταγωνιστές, αλλά όχι σαν ειδικούς ανοσοποιητικούς διεγέρτες.

Βακτήρια του γένους Streptococcus

Το γαστρεντερικό μας σύστημα είναι μια τεράστια «χοάνη» όπου γίνονται δισεκατομμύρια αντιδράσεις καθημερινά, αλλά από τις πιο σημαντικές λειτουργίες είναι ο καθορισμός του μεταβολισμού κα, χωρίς αμφιβολία, η ανοσοποίηση, που γίνεται στα πιο υψηλά επίπεδα απ’ οποιοδήποτε άλλο σημείο του οργανισμού μας.

Το ανοσοποιητικό εντερικό σύστημα αποτελείται από:

• λεμφοκύτταρα στο επιθήλιο
• πλασματοκύτταρα
• μακροφάγους
• πλάκες του Peyer
• μεσεντερικά λεμφογάγγλια

Σύνθεση φυσιολογικής εντερικής χλωρίδας (n (CFU/ml or CFU/g)

Σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό εντερικό σύστημα παίζει και το βασικό χαρακτηριστικό του γαστρεντερικού μας συστήματος, πού είναι ο βαθμός του pH στα διάφορα τμήματα και ρυθμίζει όλη την κανονική λειτουργία.

Το pH στο στομάχι είναι πολύ όξινο, για να εγγυηθεί μια κανονική ασηψία του γαστρικού υγρού, δηλαδή μια συγκέντρωση βακτηρίων κοντά στο μηδέν.

Κατεβαίνοντας στα διάφορα τμήματα παρατηρείται μια αποκατάσταση της κανονικής ουδετερότητας του pH που φτάνει, εκτός των άλλων, στα κατώτερα τμήματα του λεπτού εντέρου (ειλεός και νήστις), με μια συγκέντρωση βακτηρίων μερικά εκατομμύρια ανά χιλιοστό στο περιεχόμενο του εντέρου. Φτάνει δηλαδή σε μια συγκέντρωση 10 εις την 14ην ανά χιλιοστό στο περιεχόμενο του εντέρου, στο κατιόν κόλον και στο ορθό έντερο. Σε αυτά τα τελευταία τμήματα του εντέρου το pH αυτόματα τείνει να μειώνεται και να φτάνει σε επίπεδα κοντά στη γαστρική οξύτητα με τιμές που από το τυφλό στο ορθό έντερο κυμαίνεται από 7 (τυφλό έντερο και κόλον ανοδικά), 5,5 (εγκάρσιο και κατιόν κόλον), μέχρι το 5 (σιγμοειδές και ορθό έντερο).

Αυτή η εσωτερική ισορροπία, της βακτηριακής χλωρίδας και του pH, είναι πρωταρχικής αξίας στα πλαίσια της άριστης λειτουργίας και της σωστής απορρόφησης σε όλα τα επίπεδα του εντερικού συστήματος.

Έχει αποδειχθεί ότι οι ανοσοσφαιρίνες Α (IgA), που χρησιμεύουν στη ρύθμιση και στη διατήρηση της ανοσοποιητικής ομοιόστασης της μεμβράνης του εντερικού βλεννογόνου, έχουν:

• αντιιική ιδιότητα ακόμα και με την απουσία συμπληρώματος
• αντιβακτηριακή ιδιότητα
• δρούν στη συγκρότηση – σύνθεση του ινιδικού της βλέννας
• λειτουργούν στον «ανοσοποιητικό αποκλεισμό»
• ενεργοποιούν τα εντερικά ένζυμα

Συνδυάζοντας αυτές τις επωφελείς λειτουργίες μπορούμε να τις συνδέσουμε με τις αντίστοιχες ακόλουθες παθολογίες:

• γαστρεντερικές παθήσεις
• αυτοάνοσες ασθένειες
• κακοήθεις νεοπλασίες
• βρογχοπνευμονικές λοιμώξεις
• αλλεργίες

Kύριες συνέπειες της εντερικής δυσβίωσης είναι παθολογίες

Kύριες συνέπειες της εντερικής δυσβίωσης είναι παθολογίες

Η κλινική εμπειρία αποδεικνύει ότι χωρίς μια επαναφορά των γαλακτοβάκιλλων και τη βελτίωση του αλλοιωμένου εντερικού περιβάλλοντος δεν μπορεί να φτάσει το σύστημα σε μια ικανοποιητική λειτουργία. Για να διατηρηθεί μια σχετικά σταθερή λειτουργία με θεραπευτικά μέσα, δεν αρκεί μόνο να αποβληθεί ο παθογόνος παράγοντας της δυσβίωσης με την κατάλληλη θεραπεία, αλλά χρειάζεται να αλλάξει ριζικά όλο το εντερικό περιβάλλον. Εδώ και 150 περίπου χρόνια είναι γνωστό στην ιατρική ότι η ζωή βαριά προσβεβλημένων ασθενών από παθογόνα ένζυμα (π.χ. Candida) μπορεί να διατρέξει μεγάλο κίνδυνο.

Σύνηθες φαινόμενο είναι ότι οι σακχαρομύκητες, σε περίπτωση ανοσοποιητικής ανεπάρκειας, μπορούν να διεισδύσουν στις λεμφατικές και αιματικές οδούς διαμέσου των λάχνων της εντερικής βλεννογόνου μεμβράνης, ή ακόμα και διαμέσου βλαβών του εντερικού επιθήλιου και να μολύνουν / καταστρέψουν μακρινά όργανα με αποτελέσματα συχνά θανατηφόρα. Είναι αποδεδειγμένο ότι η πλειοψηφία των βρογχοπνευμονικών επιπλοκών της διαδρομής των τελικών ασθενών βασίζονται σε μυκωτικές μολύνσεις (ειδικά Candida και Aspergillus).

Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί που φέρνουν σε μια φανερή ανεπάρκεια τις ανοσοποιητικές άμυνες είναι δυνατόν να προκαλέσουν μία παθολογική κατάσταση. Σήμερα διαπιστώνεται ότι όλο και πιο πολλά άτομα αρρωσταίνουν από παθολογίες που, σε μια πρώτη εξέταση φαίνονται περισσότερο ασυνήθιστες, όμως με μια βαθύτερη προσέγγιση, διαπιστώνουμε ότι πίσω από αυτές κρύβονται, ολοένα και συχνότερα, συμπτώματα που οφείλονται σε χρόνια μόλυνση από βακτηριδία.

Οι κύριες αιτίες, που είναι ικανές να αλλοιώσουν την ισορροπία της εντερικής χλωρίδας είναι:

Σύμφωνα με όσα περιγράψαμε παραπάνω γεννιέται ο σημερινός όρος “εντερική δυσβίωση”, ασθένεια της οποίας η θεραπεία ονομάζεται “συμβιωτική αγωγή” και περιλαμβάνει το πρωτόκολλο καθαρισμού του εντέρου και επαναποικιοποίησης των φιλικών βακτηρίων, αποτελούμενο αποκλειστικά από φυτικά φαρμακευτικά προιόντα , χωρίς αντενδείξεις, χωρίς παρενέργειες, αλλά με ελπιδοφόρα και θετικά αποτελέσματα.

Απόδοση – επιμέλεια
Dott. Ευάγγελος Παπουτσής
Τοξικολόγος φαρμάκων,
τροφών και περιβάλλοντος